A więc stało się! Jadę na wakacje. Trochę spontanicznie, trochę na wariata. Nie wiem, jak sobie radzi z tym Joanna, która ciągle na walizkach, ale dla mnie pakowanie to jak kara za wszystkie moje przewinienia. Piekło na ziemi, czyściec przed wakacyjnym rajem, sięgnięcie dna rozpaczy, coś w stylu chłosty, klęczenia na grochu i innych wymyślnych tortur. Tortur, którym poddawana jest moja wyobraźnia, moja pamięć, zmysł organizacyjny i umiejętności manualne.
Prawie każdy człowiek ma swoją szkatułkę z utajonym bólem, którego z nikim nie dzieli (John Steinbeck)
jestem sierotąod siedmiu boleścii dwóch lat
Temat, na który większość matek potrafi rozmawiać godzinami. I słuchać, potakując ze zrozumieniem głową. Jak te zabawkowe pieski, które kiedyś woziło się w autach. Ja sama łapię się na tym, że każdej nowo poznanej matce, po 20 minutach rozmowy, zadaję pytanie: A jak tam twój poród? I wtedy lody się przełamują. To taki kobiecy bruderschaft. Który zmienia wszystko.